schaap

Het Schaap 19-8-06


Op de Westfriese omringdijk, zag ik een oudere man stenen of kluiten modder naar beneden gooien. Toen ik dichterbij kwam op mijn racefiets, zag ik dat hij ze naar een schaap gooide, die onderaan de dijk in een sloot stond. En niet meer op de wal kon komen. Ik stopte met mijn fiets en vroeg de man, wat hij deed. Hij zei, dat hij pogingen deed om het schaap aan het schrikken te maken, waarmee het dier misschien uit de sloot kon springen op de walkant. Vervolgens pakte hij een houten paal en gooide die naar beneden, maar ook dit had weinig effect . ik zei, dat ik het wel zou proberen. En voorzichtig stapte ik over het prikkeldraad, wat omhoog gehouden werd door mijn vriendin en de oudere man. “je ziet maar hoe je terugkomt”, zei de man bij wijze van grapje. Ik spoedde mij naar beneden de steile helling af. En ik pakte eerst de paal, die man gegooid had om een poging te wagen, het schaap aan het schrikken te maken. Ik gooide paal naar het schaap toe, bijna raakte ik het dier, maar het bracht het dier niet in beweging. Wat nu? Voor de sloot, zat ook een hek van prikkeldraad, gelukkig maar 50 cm hoog. En in de verste verte was er geen bruggetje te bekennen. Dan duik ik maar te water, dacht ik, want dat schaap moet gered worden, als het dier daar lang blijft zitten, dan zakt het weg en verdrinkt het door zijn gewicht. Ik trok mijn wielerkleren uit, hield alleen mijn wielerbroekje aan en mijn wielerschoenen. Ik zocht een gunstige plek om over het hek en in het water te stappen. Voorzichtig liet ik mijn voeten in het water zakken en ik voelde dat de bodem heel modderig was. Ik zakte er aardig in weg. Ik had geen zin om nog verder weg te zakken en nam een duik in het water. Met twee slagen was ik aan de overkant van de sloot. En ik trok me aan een graspol uit de sloot en op de andere kant. Vervolgens liep ik naar het schaap toe, wat met zijn achterpoten vastzat in de modder. Met twee handen trok ik stevig aan de vacht achter zijn kop en binnen een mum sprong het schaap op de oever en maakte een spurt het weiland in naar zijn soortgenoten.
Zelf herhaalde ik de procedure van weer in het water duiken en de overkant bereiken.
Ik ontdeed mijzelf daar van mijn natte wielerbroek en wrong hem uit terwijl ik in mijn blote kont stond. Mijn vriendin ontving mij als een held toen ik weer bovenop de dijk stond. En de oude man vond het klasse van mij.
Ik reed terug naar huis met zeiknatte wielerschoenen en een natte fietsbroek. En ik moest erg wennen aan mijn nieuw verworven heldenstatus.