er voor gaan

“er voor gaan”

Ik stond grieperig met mijn auto voor het stoplicht van een viersprong. Ik keek door mijn ruit en zag een smal Noord-Hollands meisje voor het voetgangerslicht staan wachten. Jeans, roze truitje, blond haar met een knijpspeld, half onverschillige blik.
Ik zat nog wat na te denken over het artikel over loverboys wat ik zojuist gelezen had. Meisjes uit het noorden van de provincie, had er in het artikel gestaan. Heerhugowaard, schagen, den helder, hoorn. Wat voor beeld had die journalist over het noorden van de provincie en de daarbij behorende meisjes? Maar hij had mij wel aan het fantaseren gezet. En ik zag dit zebrapadmeisje al met haar witte snoetje achter een of ander verlicht raam in de hoofdstad zitten. Tegelijkertijd dacht ik, hoeveel zouden het er echt zijn, op welke scholen zouden ze zitten. In welke straten zouden ze wonen en wie zou het weten.
Het licht voor mij ging op groen en ik trok op. Ineens dook er voor mij een snelle Golf op.
De bestuurder,een jongen met een uytenboogerd kapsel, wuifde naar het meisje. Haar achteloze houding veranderde volkomen, ze zette een spurt in om de Golf te bereiken, maar werd in haar poging gehinderd door mijn auto. Ik weigerde te stoppen en het hele kruispunt te ontregelen, dus moest ze haar achtervolging staken. Ze maakte nog wel een zeer misprijzend handgebaar en siste mij verwensingen toe. De Golf was intussen snel doorgereden en nam de eerste afslag om te kunnen keren.
Ze gingen ervoor en als ze er eenmaal voor gaan, dan houdt geen stoplicht of voorlichting ze tegen. Ze werd eindelijk iemand. Ze werd herkend op een saai kruispunt, waar het blik normaliter als diepvrieskuikens langs elkaar schuift. Toch liet mijn fantasie mij niet los, ik bleef een beeld houden van pluimveevlees, wat een bliksemcarrière in een cash en carry maakt. Maar waar je je uiteindelijk niet kiplekker bij voelt.

Doortje