kerstverhaal 2005

KERSTVERHAAL 2005-12-20

OMAR

Uit de richting van Herat naderden met grote snelheid een konvooi voertuigen, die rechtstreeks leken af te stevenen op de waterput, waar Omar stond met de geit, die hij van zijn vader naar Najib moest brengen.
Najib was de vader van Tariq en Tariq zou met zijn zus Sjiri trouwen in het 5200e jaar van de profeet, wiens naam heilig is.
Najib moest gunstig gestemd blijven, anders zou Sjiri geen toestemming meer krijgen om haar familie te bezoeken, als ze getrouwd was.
Omar gaf de geit wat drinken uit zijn leren waterzak en maakte zijn tulband nat om wat verkoeling aan zijn verhitte hoofd te bieden.
Op dat moment stopte het konvooi ook bij de waterput.
Omar zag direkt dat het Kirgiezen waren, aan hun typische puntbaardjes en de groene halve maan in hun tulband.Omar was een Pathaan en Kirgiezen hielden niet van pathanen, die zij beschouwden, als achterlijke geitenhoeders.
Uit het voorste voertuig kwam een zwaargebouwde man gelopen, die Omar opdroeg water uit de put te halen voor alle mannen van het konvooi.
Omar deed wat hem opgedragen werd en haalde met een emmer water uit de put.
Toen de Kirgiezen gelaafd waren, vroegen ze Omar, hoeveel de geit moest kosten.
Deze geit is niet te koop zei Omar, hij is onderdeel van de bruidschat van mijn zuster.
Daarop moesten de Kirgiezen bulderend lachen en zeiden een gast verschaf je alles om het hem aangenaam te maken.
Omar boog voor de Kirgiezen, nam zijn tulband af en zei, heeft de profeet niet gezegd, dat hij die blootshoofd op het heetst van de dag de zon durft uit te dagen een echte gelovige is, die geen enkele wens geweigerd mag worden.
De Kirgiezen stopten met lachen en waren wel in voor een verzetje.
Wat is je wens dan vroegen zij?
Dat jullie mij en de geit naar het dorp van de vader van de bruidegom brengen, als ik mijn geloof in de ware god op de proef heb gesteld.
Accoord zeiden de kirgiezen, want wie waagt nu zijn leven voor een geit.
En het sprak hun wel aan om zo’n domme pathaan zichzelf te zien roosteren door de zon, die nu bijna op zijn hoogste punt stond. Geen mens deed het zichzelf aan om met onbedekt hoofd rond te lopen. In de schaduw was het 40 graden .
Het was weer eens wat anders voor de kirgiezen als je kalasjkinovs leeg te schieten op arme dorpelingen, die geen papaver wilden verbouwen.
Het enige wat de kirgiezen echter niet wisten, was dat Omar vanmorgen naast de koran ook de zonnekalender gelezen had.
Want toen de zon op zijn hoogste punt kwam, werd het ineens aardedonker en viel de verzengende hitte weg.
De Kirgiezen raakten in paniek en vielen op hun knieen voor Omar en prezen hem, hij is de ware gelovige en brachten hem en de geit naar het dorp van de vader van de bruidegom, die daardoor nog gunstiger gestemd raakte. Toen hij zag, dat zijn aartsrivalen Omar met veel respect behandelden.

Aad Tijssens